patos

patos {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż I, D. -u, Mc. patossie, blm {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'podniosłość, wzniosłość charakterystyczna dla rzeczy wielkich, mających historyczne znaczenie; majestatyczność, monumentalizm': {{/stl_7}}{{stl_10}}Patos walki. Patos obchodów rocznicowych. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w literaturze, teatrze, muzyce: kategoria estetyczna przejawiająca się w przedstawianiu zjawisk uznanych za doniosłe, monumentalne lub odznaczające się wyjątkowymi walorami emocjonalnymi, w celu wywołania u odbiorcy stanu intensywnego napięcia{{/stl_7}}{{stl_7}} uczuciowego, poruszenia itp.': {{/stl_7}}{{stl_10}}Namiętność, rozpacz ukazana z patosem. Recytować z patosem. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'nieprzystający do danej sytuacji, do danego tematu, wzniosły sposób wypowiadania się, używanie górnolotnych słów, wyrażeń, pełnych przesady, sztuczności, odczuwanych zwykle jako fałszywe': {{/stl_7}}{{stl_10}}Sztuczny, fałszywy patos. Mówić coś z patosem. Przemawiać, wygłaszać coś z patosem. Wpadać w patos. Patos słów, wyrażeń. <gr.> {{/stl_10}}